[:pl]Lubycza Królewska[:en]Lubycza Królewska Commune [:de]Gemeinde Lubycza Królewska[:uk]Гміна Любича Крулевська[:]

[:pl]

Urząd Miejski w Lubyczy Królewskiej
ul. Kolejowa 1
22-680 Lubycza Król.
tel. (0-84) 661-70-02 , 661-74-12
email:gmina@lubycza.pl
www: http://www.lubycza.pl/

Obszar gminy znajduje się na płd. – wsch. skraju woj. lubelskiego, przy granicy z Ukrainą. Przez Lubyczę Królewską wiedzie magistrala drogowa o znaczeniu międzynarodowym w kierunku Lwowa, z przejściem granicznym: Hrebenne – Rawa Ruska.

Duże urozmaicenie krajobrazowe i przyrodnicze gminy wynika z jej położenia geograficznego na styku trzech krain: Roztocza Południowego, Grzędy Sokolskiej i Rów-niny Bełskiej. Najcenniejsze obszary Roztocza, z kulminacją na wzgórzu Krągły Goraj (388,7 m. n.p.m.), wchodzą w skład Południoworoztoczańskiego Parku Krajobrazowego. W większości park pokrywają cenne lasy, z dużymi płatami buczyny karpackiej i boru jodłowego. Wśród rzadkich gatunków ssaków występują min.: wydra, piżmak, tchórz, borsuk, łasica i kuna gronostaj. Wcięte głęboko doliny rzeczne, wydmy i skałki ostańcowe podkreślają malowniczość parku. Dużą osobliwością przyrodniczą są skamieniałe pnie sekwoi z okresu trzeciorzędowego, występujące k. Wsi Siedliska. Objęto je ochroną

w rezerwacie leśnym „Jalinka” o pow. 3,8 ha. Można je również obejrzeć w miejscowej izbie muzealnej. Rezerwat florystyczny „Machnowska Góra” o pow. 25,3 ha zajmuje nasłonecznione zbocza doliny Sołokiji. Dominują tu cenne okazy roślinności ciepłolubnej takie jak: storczyk purpurowy, goryczka krzyżowa, szafirak miękkolistny. Rezerwat ten, wraz z użytkami ekologicznymi: „Żurawce” i „Korhynie” wejdzie w skład projektowanego Specjalnego Obszaru Ochrony o znaczeniu europejskim. Na obszarze gminy znajduje się wiele miejscowości i miejsc, które wyróżniają się dużą atrakcyjnością turystyczną, ze względu na ładne położenie, ciekawą historię oraz zabytki architektury – szczególnie greckokatolickie obiekty sakralne.

Lubycza Królewska – była dawną osadą wołoską, własnością królewską, od 1759 r. miastem. Zniszczenia w czasie II wojny światowej doprowadziły do upadku miasteczka i zagłady mieszkańców, głównie ludności żydowskiej. Neogotycki kościół parafialny z 1904 r. jest najważniejszym zabytkiem osady. Nad kompleksem stawów o pow. 7,2 ha zlokalizowany jest ośrodek rekreacyjny. W Hrebennem zachował się drewniany greckokatolicki zespól cerkiewny z XVII – XVIII w., będący jednym z najcenniejszych zabytków architektury sakralnej na Lubelszczyźnie. Dawne cerkwie greckokatolickie, ob. kościoły rzymskokatolickie można spotkać ponadto w Korniach, Starym Machnowie i Żurawcach. W Teniatyskach i Kniaziach znajdują się ruiny i pozostałości d. zespołów cerkiewnych, zaś w nadgranicznych Wierzbicy i Siedliskach – nieczynne d. zespoły pounickie. Będąc w Siedliskach warto też zwiedzić kościół parafialny z 1904 r., drewnianą kapliczkę pw. św. Mikołaja z 1930 r., grobowiec księcia Sapiehy na cmentarzu parafialnym, zabytkowe, drewniane domy z przełomu XIX i XX w.

W Wierzbicy warto też zobaczyć: klasycystyczny dwór i park z pocz. XX w. oraz kaplicę grobową Lityńskich z 1860 r.

Przez obszar gminy poprowadzone są liczne szlaki turystyczne głównie po Roztoczu – min. ciekawy szlak „Po Bunkrach Linii Mołotowa”, niebieski, o dł. 21,5 km., z Hrebennego do Huty Lubyckiej.

Obszar gminy znajduje się na płd. – wsch. skraju woj. lubelskiego, przy granicy z Ukrainą. Przez Lubyczę Królewską wiedzie magistrala drogowa o znaczeniu międzynarodowym w kierunku Lwowa, z przejściem granicznym: Hrebenne – Rawa Ruska.

Duże urozmaicenie krajobrazowe i przyrodnicze gminy wynika z jej położenia geograficznego na styku trzech krain: Roztocza Południowego, Grzędy Sokolskiej i Równiny Bełskiej. Najcenniejsze obszary Roztocza, z kulminacją na wzgórzu Krągły Goraj (388,7 m. n.p.m.), wchodzą w skład Południoworoztoczańskiego Parku Krajobrazowego. W większości park pokrywają cenne lasy, z dużymi płatami buczyny karpackiej i boru jodłowego. Wśród rzadkich gatunków ssaków występują min.: ryś, wydra, piżmak, tchórz, borsuk, łasica i kuna gronostaj. Wcięte głęboko doliny rzeczne, wydmy i skałki ostańcowe podkreślają malowniczość parku. Dużą osobliwością przyrodniczą są skamieniałe pnie sekwoi z okresu trzeciorzędowego, występujące k. Wsi Siedliska. Objęto je ochroną w rezerwacie leśnym „Jalinka” o pow. 3,8 ha. Można je również obejrzeć w miejscowej izbie muzealnej. Rezerwat florystyczny „Machnowska Góra” o pow. 25,3 ha zajmuje nasłonecznione zbocza doliny Sołokiji. Dominują tu cenne okazy roślinności ciepłolubnej takie jak: storczyk purpurowy, goryczka krzyżowa, szafirak miękkolistny. Rezerwat ten, wraz z użytkami ekologicznymi: „Żurawce” i „Korhynie” wejdzie w skład projektowanego Specjalnego Obszaru Ochrony o znaczeniu europejskim. Na obszarze gminy znajduje się wiele miejscowości i miejsc, które wyróżniają się dużą atrakcyjnością turystyczną, ze względu na ładne położenie, ciekawą historię oraz zabytki architektury – szczególnie greckokatolickie obiekty sakralne.

Lubycza Królewska – była dawną osadą wołoską, własnością królewską, od 1759 r. miastem. Zniszczenia w czasie II wojny światowej doprowadziły do upadku miasteczka i zagłady mieszkańców, głównie ludności żydowskiej. Neogotycki kościół parafialny z 1904 r. jest najważniejszym zabytkiem osady. Nad kompleksem stawów o pow. 7,2 ha zlokalizowany jest ośrodek rekreacyjny. W Hrebennem zachował się drewniany greckokatolicki zespól cerkiewny z XVII – XVIII w., będący jednym z najcenniejszych zabytków architektury sakralnej na Lubelszczyźnie. Dawne cerkwie greckokatolickie, ob. kościoły rzymskokatolickie można spotkać ponadto w Korniach, Starym Machnowie i Żurawcach. W Teniatyskach i Kniaziach znajdują się ruiny i pozostałości d. zespołów cerkiewnych, zaś w nadgranicznych Wierzbicy i Siedliskach – nieczynne d. zespoły pounickie. Będąc w Siedliskach warto też zwiedzić kościół parafialny z 1904 r., drewnianą kapliczkę pw. św. Mikołaja z 1930 r., grobowiec księcia Sapiehy na cmentarzu parafialnym, zabytkowe, drewniane domy z przełomu XIX i XX w.

W Wierzbicy warto też zobaczyć: klasycystyczny dwór i park z pocz. XX w. oraz kaplicę grobową Lityńskich z 1860 r.

Przez obszar gminy poprowadzone są liczne szlaki turystyczne głównie po Roztoczu – min. ciekawy szlak „Po Bunkrach Linii Mołotowa”, niebieski, o dł. 21,5 km., z Hrebennego do Huty Lubyckiej.

[:en]

Urząd Gminy w Lubyczy Królewskiej

ul. Kolejowa 1

22-680 Lubycza Król.

tel. (0-84) 661-70-02 , 661-74-12

email:gmina@lubycza.pl

www: http://www.lubycza.pl/

This commune is located to the south-easterly edge of the Lublin region, not far from the Ukrainian border. An important international communication link runs through Lubycza Królewska towards Lvov, with border crossings at: Hrebenne – Rawa Ruska.

The commune is rich in landscape and nature thanks to its geographical location at the junction of three distinct areas: Roztocze Południowe, Grzęda Sokolska and Równina Bełska. The most noteworthy parts of Roztocze, culminating with the summit of Krągły Goraj Hill (388.7 m. above sea level), include the Southern Roztocze Landscape Park. The park mainly contains important woodland areas, with large expanses of Carpathian beech wood and fir-trees. Rare mammals include the lynx, otter, musk-rat, polecat, badger, weasel and martens. The deeply penetrating river valleys, the dunes and scattered rocks help underline the beauty of the park. A natural peculiarity are the fossilized trunks of sequoias from the Tertiary period, which may be seen near the village of Siedliski. These fossils are protected in the „Jalinka” wood sanctuary with an area of 3.8 ha. The fossils may also be seen in the local museum chamber. The „Machnowska Góra” (25.3 ha) flower sanctuary is located on the sunny slopes of the Sołokija Valley. Stenothrmal plant life dominates on the slopes. Examples of the kind of vegetation are as follows: purple orchids, gentians and grape hyacinths. This sanctuary, together with its ecological characteristics – ” Żurawce” and Kornie” – shall become part of the Special Protection Area of European rank. The commune contains a large number of places, which may be of particular interest to tourists, mainly because of their compelling locations, history and architectural monuments – in particular Greek-Catholic places of worship.

Lubycza Królewska – a former Wallachian settlement and royal property, became a city in 1759. Destruction during the Second World War led to its decline and annihilation of its inhabitants, mainly Jews. The Neo-gothic parish church, dated 1904, is the most important monument in the settlement. A recreation centre overlooks a complex of ponds (7.2 ha). In Hrebenne a wooden Greek Catholic church complex has survived from the 17th and 18th centuries. This is one of the most valuable religious architecture monuments in the Lublin area. Former Greek Catholic and Roman Catholic churches may also be seen in Kornie, Stary Machnów and Żurawce. Teniatyski and Kniazie contain the ruins and remnants of church complexes, whilst the border towns of Wierzbica and Siedliski contain the no longer used post-uniate complexes. When in Siedliski it is also worth visiting the parish church (1904), the wooden chapel of St. Nicholas (1930), the tomb of prince Sapieha at the parish cemetery, and a number of historical wooden houses from the 19th and 20th centuries.

In Wierzbica it is also worth seeing the classicist manor and park from the early 20th century and the sepulchre of the Lityński family, dating back to 1860.

Numerous important tourist routes go through the area around Roztocz. These include interesting routes such as „Around the Bunkers of Molotov’s Line”, blue route, 21.5 kms long and the „From Hrebenne to Huta Lubycka” route.

[:de]

Urząd Gminy w Lubyczy Królewskiej

ul. Kolejowa 1

22-680 Lubycza Król.

tel. (0-84) 661-70-02 , 661-74-12

email:gmina@lubycza.pl

www: http://www.lubycza.pl/

Das Gemeindegebiet befindet sich an der Südostgrenze der Wojewodschaft Lublin, an der Grenze zur Ukraine. Durch Lubycza Królewska führt der Fernverkehrsweg mit internationaler Bedeutung in Richtung Lwiw (Lemberg) mit dem Grenzübergang Hrebenne – Rawa Russkaja.

Die große Vielfalt der Landschaft und der Natur resultiert aus ihrer geographischen Lage an der Grenze dreier Landstriche: Roztocze Południowe, Grzęda Sokolska und Równina Bełżce. Die am meisten geschätzten Gebiete des Landstrichs Roztocze, mit ihrem Höhepunkt auf der Erhebung Krągły Goraj (388,7 m ü. d. M.) gehören zum Landschaftspark Południoworoztoczański Park Krajobrazowy. Der Park wird hauptsächlich von wertvollen Waldbeständen mit ausgedehnten Karpatenbuchen- und Tannenwäldern bedeckt. Von den seltenen Säugetiergattungen sind hier u. a. anzutreffen: Luchs, Fischotter, Bisamratte, Iltis, Dachs, Wiesel, Marder Hermelin. Tief eingeschnittene Flusstäler, Dünen und Monadnocke betonen die malerische Schönheit des Parks. Eine außergewöhnliche Besonderheit der Natur sind die versteinerten Mammutbaumstubben aus dem Tertiär bei dem Dorf Siedliska. Sie wurden im Waldreservat Jalinka mit der Fläche 3,8 ha unter Naturschutz gestellt. Sie können auch in den hiesigen Museumsräumen besichtigt werden. Das Floristikreservat Machnowska Góra (25,3 ha) belegt die sonnigen Talhänge der Sołokija. Hier dominieren wertvolle Exemplare der wärmeliebenden Pflanzenwelt, wie: Purpurknabenkraut, Kreuzenzian, Schopftraubenhyazinthe. Dieses Reservat, zusammen mit den ökologischen Nutzflächen: Żurawce und Korhynie gehört zu den Bestandteilen des geplanten Speziellen Schutzgebietes mit europäischer Bedeutung. Auf dem Gemeindegebiet befinden sich viele Ortschaften und Plätze, die sich durch hohe touristische Attraktivität auszeichnen: schöne Lage, interessante Geschichte und architektonische Sehenswürdigkeiten – hauptsächlich griechisch-katholische Sakralbauten.

Lubycza Królewska war eine ehemalige walachische Ansiedlung, königlicher Besitz und seit dem Jahr 1759 eine Stadt. Die Zerstörungen des II. Weltkriegs führten zum Niedergang des Städtchens und zur Vernichtung ihrer, hauptsächlich jüdischen Bewohner. Die neogotische Pfarrkirche aus dem Jahr 1904 ist die wichtigste Sehenswürdigkeit der Ortschaft. Über einen Gewässerkomplex mit 7,2 ha Fläche befindet sich ein Erholungszentrum. In Hrebenne blieb ein hölzener, griechisch-katholischer Kirchenkomplex aus dem XVII. – XVIII. Jh. erhalten, der eine der wertvollsten Sehenswürdigkeiten sakraler Architektur der Region Lublin darstellt. Ehemalige griechisch-katholische, heutige römisch-katholische Kirchen sind auch in Kornice, Stary Machnów und Żurawce anzutreffen. In Teniatyska und Kniazie befinden sich Ruinen und Überreste ehemaliger griechisch-katholischer Kirchenkomplexe, in den an der Grenze gelegenen Ortschaften Wierzbica und Siedliska nicht aktive, ehemalige unierte Komplexe. Es lohnt sich die Pfarrkirche von 1904, die Holzkapelle des hl. Nikolaus von 1930, das Grab des Fürsten Sapieha auf dem Gemeindefriedhof und sehenswerte Holzhäuser von der Wende vom XIX. zum XX. Jh. in Siedliska zu besuchen.

In Wierzbica sind das klassizistische Schloss und der Park vom Beginn des XX. Jh. und die Grabkapelle der Adelsfamilie Lityński von 1860 einen Besuch wert.

Durch das Gemeindegebiet führen zahlreiche Touristenwege, hauptsächlich durch den Landstrich Roztocze – u. a. der interessante, blau gekennzeichnete Weg „Die Bunker der Molotow-Linie”, der 21,5 km lang von Hrebenne zum Ort Hut Lubycka führt.

[:uk]

Urząd Gminy w Lubyczy Królewskiej

ul. Kolejowa 1

22-680 Lubycza Król.

tel. (0-84) 661-70-02 , 661-74-12

email:gmina@lubycza.pl

www: http://www.lubycza.pl/

Територія гміни знаходиться на південно-східньому кінці Люблінського воєводства, біля українського кордону. Через Любичу Крулевську в напрямку Львова проходить автомобільна магістраль міжнародного значення, на якій є прикордонний перехід Гребенне – Рава Руська.

Велика різноманітність краєвидів і природних умов гміни пов’язана з її географічним положенням на стику трьох країв: Південного Розточчя, Сокольської гряди і Белської рівнини. Найбільш цінні території Розточчя, з кульмінацією на узгіррі Кронглий Горай (388,7 м н.р.м.), входять до складу ландшафтного парку у Південному Розточчі. Територію парку покривають головним чином цінні ліси, з великими зонами карпатської буковини і ялицевого бору. Серед рідких видів ссавців зустрічаються, між іншими: рись, видра, ондатра, тхір, борсук, ласиця і горностай. Глибоко врізані річні долини, острова і останцеві скали підкреслюють мальовничість парку. Коло села Сідлиська зустрічаються історичні екземпляри скам’янілих стовбурів секвої третичного періоду. Вони охоплені охороною в лісному заповіднику „Ялинка” площею 3,8 га. Їх можна також побачити у місцевому музеї. Заповідник флори „Махновська Гура” площею 25,3 га займає сонячні схили долини Солокії. Тут переважають цінні види теплолюбної рослинності, такі як: зозулинець пурпуровий, тирлич хрещатий, szafirak miękkolistny. Цей заповідник разом з екологічними угіддями: „Журавці” та „Коргині” увійде до складу проектованої Спеціальної Охоронної Зони європейського значення. На території гміни знаходиться велика кількість місцевостей і місць, дуже привабливих для туристів у зв’язку з гарними краєвидами, цікавою історією та пам’ятниками старовинної архітектури – особливо греко-католицькими сакральними об’єктами.

Любича Крулевська була давніше волоським поселенням, яке було королівською власністю, а з 1759 р. – містом. Знищення під час II світової війни привели до занепаду містечка та загибелі його мешканців, головним чином єврейського населення. Нео-готицький парафіяльний костел, побудований у 1904 р., є найбільш важливим пам’ятником старовини. Біля комплексу ставів площею 7,2 га розташовано осередок відпочинку. У Гребенному зберігся дерев’яний греко-католицький церковний ансамбль XVII – XVIII ст., який є одним з найцінніших пам’ятників сакральної архітектури на Люблінщині.

Крім того, у Корнях, Старому Махнові і Журавцях можна побачити римсько-католицькі костели, які давніше були греко-католицькими церквами. У Тенятисках і Князях знаходяться руїни церков, а у прикордонних селах Вербиці і Седлиськи – недіючі давні уніатські церкви. Перебуваючи у Сідлиськах, варто також відвідати парафіяльний костел, вибудований у 1904 р., дерев’яну капличку св. Миколая з 1930 р., склеп князя Сапіги на парафіяльному цвинтарі, старовинні дерев’яні доми, збудовані на грані XIX і XX ст.

У Вербицях варто побачити двір у класичному стилі і парк початку XX мт. та цвинтарну каплицю Літинських з 1860 р.

Через територію гміни проходять численні туристичні маршрути, головним чином через Розточчя, між іншим, цікавий маршрут „По бункерах лінії Молотова”, голубий, довжиною 21,5 км, з Гребенного до Гути Любицької.

[:]

Translate »